Zakaz krytyki, czy pisowskie prawo kalego

Na konferencji prasowej, prezes Jarosław Kaczyński usprawiedliwiał, a co za tym idzie „przyklepał” zasadność wystąpień, jak i ich treść, europosłów PiS-u po wystąpieniu premiera Tuska w Strasburgu. Oczywiste jest według prezesa kneblowanie ust ludziom niezadowolonym z rządów PO. Wg prezesa Kaczyńskiego, rząd nie chce dopuścić, aby matki zmuszone do posyłania do przedszkoli niemowląt, wyrażały swoje niezadowolenie, aby ci, którym nie podoba się stan naszych dróg, wyrażali swoją krytykę, itd., itd., itp.

Przyznam, że jestem w szoku. Tak szerokiego , jawnego frontu nienawiści i wrogości wobec rządu, prezydenta i instytucji publicznych jaki zalewa nasze media, internet i w ogóle przestrzeń życia publicznego, jak na przestrzeni ostatnich czterech lat, a w szególności w ostatnim roku, nie widziałem nigdy przedtem. A w końcu dość długo na tym świecie żyję. Również w latach 2005 – 2007 krytyka rządu, prezydenta i instytucji publicznych była powszechna, ale w stosunku do tego, co dzieje się dzisiaj, to tyle co nic. Nigdy przedtem nie było tak zmasowanego ataku na prezydenta i premiera, z transparentami oskarżającymi o zdradę, z pochodniami, w przestrzeni publicznej z wykrzykiwaniem słów pogardy i gróźb. Nigdy nie było takiej dzikiej, zajadłej krytyki władzy w „prawicowych” i katolickich mediach. Wreszcie nigdy dotąd krytyka nie była zdominowana przez tyle kłamstwa i bezpodstawnych oskarżeń.

Przy czym krytyka ta jest miejscami tak absurdalna, że uniesposób nie wyciągnąć wniosku, że działacze PiS mają jedno zadanie: krytykować władzę, krytykować PO. Bez względu na powód, nieważne jak, byle krytykować. I często tak też krytykują – idiotycznie, bez sensu, w sposób przypominający paranoje. Mariusz Błaszczak np. zapytany co sadzi o martwych duszach w gorzowskiej PO odpowiada (cyt. z pamięci): „To jest właśnie dowód, ze PO jest partią, która dąż do władzy za wszelką cenę, że dąży do obsadzania swoimi ludźmi rad nadzorczych, wszelkich stanowisk…” i takie podobne ble, ble ble. Co mają wspólnego wykryte martwe dusze z obsadzaniem rad nadzorczych, jak pragnę zdrowia, nie wiem. Źle jednak chyba oceniłem inteligencję posła Błaszczaka, bo żeby takie wnioski wyciągnąć z gorzowskiej afery, trzeba być superinteligentnym. Gdzie mi tam, przeciętniakowi do niego.

Pisowskie żądania wolności słowa nie jest jednak takie całkiem oczywiste i otwarte.  Przypomina to prawo kalego: „Kali ukraść krowę, to dobrze. Kalemu ukraść, to źle”. PiS bowiem żąda niekneblowania ust krytykom ekipy rządzącej. Z krytyką PiS-u jest już jednak inaczej. Jakieś rok temu (z hakiem chyba) PiS powołał zespół do inwigilacji i ścigania internautów obrażających Prawo i Sprawiedliwość. Po katastrofie smoleńskiej PiS przypuścił zmasowany atak na dziennikarzy i internautów za obrażanie i wyśmiewanie śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego, uznając je za niedopuszczalne, haniebne i niesprawiedliwe! Obrażanie Lecha Kaczyńskiego, w porównaniu z dzisiejszymi działaniami: inwektywami, oskarżeniami i insynuacjami a nawet groźbami pod adresem władz, propisowskich dziennikarzy i internautów to po prostu dziecinna zabawa.

Nigdy nie było tak zmasowanej krytyki władzy i nigdy władza nie była tak bezczynna wobec krytyki.

Oprócz niekneblowania krytyków, PiS-owi nie podoba się opóźnienie publikacji raportu komisji Millera. Mnie też. Ktoś tu robi nas w …  z tym raportem.

andy lighter