Bylejakościowa gangrena

Znowu urzędnicy państwowi popisali się kompletnym dyletanctwem, rutyną w najgorszym tego słowa znaczeniu i bylejakością. „Znowu”, bo to kolejna urzędnicza kompromitacja w ostatnim czasie. Niedawno mieliśmy zdecydowanie uprawnione zdemaskowanie kompletnej ignorancji wierchuszki naszego lotnictwa, przez komisję Millara.

Oczywistą tajemnicą poliszynela jest fakt, że analogiczna ignorancja, bylejakość, a ja chcę nazwać to wręcz „olewnictwem – byle jakoś utrzymywać się na powierzchni” przez dowództwa, decydentów i kontrolerów, jest w innych rodzajach sił zbrojnych. Coraz głośniej mówią o tym wysocy oficerowie polskiej armii, niestety (czyt.: „jak można się domyśleć”) głownie w stanie spoczynku. Robili to, czyli nie robili nic, bo tak im bardziej pasowało, ludzie, którzy praktycznie niczym innym się nie zajmowali (nie powinni zajmować), tylko tym właśnie: wprowadzaniem nowych, skuteczniejszych procedur, pisanych w ministerstwach, wprowadzaniem w życie ustalanych przez samych siebie procedur bezpieczeństwa (katastrofa CASY), itp.

Obecnie światło dzienne ujrzało kompletne nieróbstwo i „robienie na odp***dol” swojej roboty przez urzędników prokuratury, którzy na tacy podali białoruskiemu reżimowi dokumenty obciążające białoruskiego opozycjonistę. Ci ludzie, poozycjoniści, mają kasę z zagranicy na opozycyjną działalność płynącą od zagranicznych przyjaciół. Mają ją na swoich imiennych kontach, tak jak nasi opozycjoniści w stanie wojennym i po nim, mieli takie pieniądze pochowane na swoich zagranicznych kontach. Nie mogą przecież mieć kont organizacyjnych, „nielegalnych”. Oczywiście pomyłki się zdarzają, bywa, kiedy ktoś zawalony robotą, coś przeoczy, podpisze zamiast stu dwunast dokumentów „hurtem”, sto trzynaście. Ale najgorzej wkurza mnie to, że zrobili to urzędnicy w prokuratorskim Departamencie Współpracy Międzynarodowej. I ci ludzie niczego innego nie robią, a przynajmniej nie powinni (bo z pewnością zajmują się kupą spraw, od których powinni trzymać się z daleka, byle nie tym, co trzeba), tylko tym, żeby sprawdzić co komu mają przekazać, w czyjej sprawie i dlaczego(!!!) Oni są tam praktycznie wyłącznie od tego, żeby „normalnie” wykonać to, co „spieprzyli” – wykonali dokładnie odwrotnie niż powinni byli zrobić. Sprawa ma dodatkowy smaczek o tyle, że negatywną opinię o ewentualnym wydaniu takich informacji, do tego departamentu przesłała prokuratorka z Działu Obrotu Prawnego z Zagranicą w Prokuraturze Okręgowej w Warszawie. Mieli więc gotową „podkładkę” pod to, żeby robić to, co najbardziej lubią, czyli nic. Jeśli urzędnik nie wykonuje tak bardzo podstawowych obowiązków (w tym przypadku chodziło o przeczytaniu opinii innej prokuratorki i niepodejmowanie działań), to ja nie będę się dziwił, jeśli kierowcy autobusów miejskich zaczną jeździć po naszych miastach lewą stroną jezdni – pod prąd, zamiast prawą stroną, do czego każdy kierujący jest zobowiązany i jest to jego absolutnie główny obowiązek Bo nic już nie jest w stanie mnie zdziwić.

W każdej gazecie, w każdym telewizyjnym programie interwencyjnym, itp. mamy masę, kompletnie irracjonalną ilość bylejakich, dyletanckich, a przez to szkodliwych działań najrozmaitszych urzędników. W każdej praktycznie dziedzinie działalności publicznej. Czy bylejakość, olewnictwo, „byle do przodu”, to nasze narodowe przypadłości? W masie tych działań wydaje się to absolutnie nie do przeskoczenia. Tym bardziej, że nikt specjalnie do tego, aby skutecznie to zwalczyć, się nie pali. Jedyna rada to zmiana mentalności. Tylko jak… to zrobić. Jeśli jednak nic się nie zrobi, bylejakość nas zeżre, zniszczy, przedtem katując, niczym gangrena „kończyny”. 

 

andy lighter