Etyka Macierewicza

„Święty czas” – chciałoby się zakrzyknąć po tym, jak sejm przegłosował zgodę, na uchylenie immunitetu posłowi Antoniemu Macierewiczowi. Ale ja jestem zadowolony tylko połowicznie.

Za wnioskiem głosowało 234 posłów, jeśli się nie mylę to zdecydowały 4 głosy. Świadczy to o wielkim przywiązaniu posłów do swojego przywileju. Bez względu na rodzaj, wagę i symbol oskarżenia. Poza tym , Macierewicz stanie przed sądem za chlapnięcie jęzorem w studio telewizyjnym oskarżając, a właściwie zniesławiając dwie osoby. Jedna z nich się, i słusznie, zawzięła i postanowiła nie popuścić. Ja jednak nie mogę wyjść ze zdziwienia, dlaczego np. MON nie wytoczy Macierewiczowi procesu karnego za sprawy o wiele większym ciężarze gatunkowym.

Wracając jednak do sprawy, w myśl zasady: „Jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma” (Al. Capone beknął za podatki, ale beknął), przyjrzyjmy się sprawie.

Macierewicz oskarżył człowieka służb specjalnych Gromosława Czempińskiego o „stworzenie” Marka Dochnala, znanego biznesmena i lobbysty, czyli, tłumacząc z polskiego na nasze, umożliwił (pomógł?) robić biznes człowiekowi spod ciemnej gwiazdy, jakim jest wg niego Marek Dochnal. Marek Dochnal kryształowym biznesmenem być może nie jest, ale kiedy trudno było mu cokolwiek udowodnić, siedział w „areszcie wydobywczym” prawie cztery lata. W tym dwa za rządów PiS, który go ze szczególnym piętnowaniem i chwaleniem się ty faktem, nie rozpieszczał. Wygrał jednak sprawę w Strasburgu skarżąc się na długotrwały areszt i nasz wymiar sprawiedliwości musiał go wypuścić.

Macierewicz będzie musiał teraz udowodnić stworzenie Dochnala przez Czempińskiego, co mu się oczywiście nie uda. Już teraz zresztą, broniąc się Macierewicz mówi o kompletnie czym innym, również zresztą bełkotem będącym. Bo bełkotem totalnym jest obrona, a właściwie atak, iż „… stan spraw społecznych w Polsce mierzony jest i będzie poziomem, który prezentuje Marek Dochnal”. Sprawy społeczne sprawami społecznymi, ale co wspólnego ma bezczelne pomówienie Dochnala (i Czempińskiego zresztą) ze stanem spraw społecznych, dalibóg – pojęcia nie mam zielonego.

Mnie martwi co innego. Bo jeśli Macierewicz uznany zostanie winnym, wydrukują jakieś „przeprosiny” w stylu Wyszkowskiego, pokażą planszę w telewizji i trochę schudnie kieszeń pana posła. Ale cóż to dla niego, który ma praktykę w zbieraniu datków na cele nadrzędne, np. u naszych amerykańskich rodaków. Jeśli weźmie ze sobą posłankę Fotygę, natychmiast nie tylko wyjdzie na swoje, ale jeszcze zadośćuczynienie „moralne” osiągnie.

Martwi mnie, że jak już wspomniałem, włos Macierewiczowi z głowy nie spadł, nie spada i prawdopodobnie nie spadnie, za kompletne rozbicie polskich służb wywiadowczych, za narażenie życia naszych agentów i współpracujących z nimi obywateli krajów, w których działali. Że spalił bezcenne kontakty i źródła informacji wywiadowczych, że wreszcie bezpodstawnie pomówił wielu byłych agentów wywiadu, za co skarb państwa do dziś wypłaca pokrzywdzonym sowite zadośćuczynienia. Próba postawienia go przed Trybunałem Stanu spełzła na niczym, z powodu zbyt niskiego stanowiska, jakie piastował w rządzie Jarosława Kaczyńskiego.

Martwi mnie, że Macierewicz pozostaje i na mój nos pozostanie bezkarny za to, co robi dziś. A więc za niewybredne oskarżenia pod adresem najważniejszych ludzi w państwie, za wysuwanie wyssanych z palca kolejnych dowodów na zabójstwo prezydenta Lecha Kaczyńskiego, za sumienne żmudne i bardzo płodne współtworzenie języka nienawiści w Polsce i za ciągłe działania zaczepne w wojnie polsko-polskiej.

Nie wiem jaka jest etyka Marka Dochnala i jak mam być szczery, nie specjalnie mnie to obchodzi. Jednak etyka Antoniego Macierewicza obchodzi mnie bardzo, bo ten człowiek tworzy prawo w moim kraju i, jako się rzekło, odgrywa jedną z głównych ról w wyniszczającej państwo wojnie polsko-polskiej. A w obliczu jego działań z niedalekiej przecież przeszłości, uwiecznionej w raportach komisji likwidacyjnej WSI i w wyniku jego działań dzisiejszych, jego moralność jest antymoralnością, przykładając ją do mojego systemu wartości, będącego wyznacznikiem mojej moralności. Jest jej dokładnym przeciwieństwem. Jest wszystkim tym, co w moim systemie wartości jest po stronie zła.

andy lighter